De met een Oscar bekroonde regisseur Ron Howard brengt de scenarist Peter Morgan (The Queen, Last King of Scotland) een opwindende strijd tussen Richard Nixon, de in ongenade gevallen president met een erfenis om te redden, en David Frost, een jetsetting televisiepersoonlijkheid met een naam te maken, in het onvertelde verhaal van de historische ontmoeting die beide veranderde: Frost/Nixon. Frank Langella, die een Tony won voor zijn vertolking van Nixon, en Michael Sheen, die oorspronkelijk de rol van Frost speelde op het podium in Londen en New York, hernemen hun rollen uit het toneelstuk van Morgan.

Drie jaar lang, nadat hij uit zijn ambt werd gedwongen, zweeg Nixon. Maar in de zomer van 1977 stemde de ijzersterke, sluwe voormalige opperbevelhebber ermee in om aan tafel te gaan voor een allesomvattend interview om de vragen van zijn ambtsperiode en het Watergate-schandaal dat een einde maakte aan zijn presidentschap het hoofd te bieden.

Nixon verraste iedereen door Frost te selecteren als zijn biechtvader op televisie, met de bedoeling om de luchtige Britse showman gemakkelijk te slim af te zijn en een plaats in de harten en geesten van Amerikanen veilig te stellen. Evenzo koesterde het team van Frost twijfels over het vermogen van hun baas om zich staande te houden. Maar terwijl camera's draaiden, ontstond er een geladen strijd van verstand. Zou Nixon vragen over zijn rol in een van de grootste schande van het land uit de weg gaan? Of zou Forst critici in verwarring brengen en moedig verantwoordelijkheid eisen van de man die een carrière had opgebouwd uit tegenwerking? In de loop van hun ontmoeting zou elke man zijn eigen onzekerheden, ego en reserves aan waardigheid onthullen - en uiteindelijk zijn houding opzij zetten in een verbluffende weergave van onverbloemde waarheid.

Van Amazon.co.uk Het is niet altijd zo dat een toneelstuk zich bijzonder goed vertaalt naar het medium films. Maar voor iedereen die een dergelijke uitdaging in de toekomst overweegt, is Frost/Nixon zeker een prima sjabloon om te volgen. In de bekwame handen van regisseur Ron Howard is het buitengewone verhaal van hoe een toen nog redelijk onopvallende televisie-interviewer erin slaagde de in ongenade gevallen voormalige president van de Verenigde Staten ter verantwoording te roepen, op zijn best absoluut meeslepend. Een groot deel van de reden hiervoor zijn de twee toonaangevende uitvoeringen, die beide absoluut uitzonderingen zijn.

De aandacht van de awards voor Frost/Nixon is gericht op Frank Langella, en hij is echt een acteur die al veel eerder erkenning had gekregen. Hier, als ex-president Nixon, is hij ronduit briljant: een complex, intrigerend personage geportretteerd met echte mate en expertise. Het is echter oneerlijk dat Michael Sheen door sommigen over het hoofd is gezien. Vers van het vertolken van Tony Blair in The Queen, is Sheen hier opnieuw briljant, door Frost te injecteren met grillige, on-the-edge feilbaarheid die de laatste act van de film buitengewoon goed opzet. Nu kun je met enig recht argumenteren dat Frost/Nixon sommige feiten naar eigen inzicht afvlakt, en zeker, de weergave van David Frost lijkt de man niet al te veel gunsten te bewijzen.