Na door heel Amerika en daarbuiten te zijn gereisd en hun duizelingwekkende energie te delen, maakte de band hun derde album op de beste manier die ze zelf weten. Dezelfde groep die de smerige ellende van hun debuut Sunken produceerde, had legio fans die meeschreeuwden met hun anthemische tweede album, Wild Onion, nu swingt en serenades met Down In Heaven.

Cadien Lake James, Clay Frankel, Connor Brodner, Jack Dolan en de meest recente toevoeging Colin Croom, geboren uit Chicago's toonaangevende doe-het-zelfscene en met een aantal van hen vrienden sinds de lagere school, delen een enthousiasme, authenticiteit en passie die hun publiek heeft gevonden besmettelijk. In de drie jaar sinds ze stopten met studeren om hun debuutalbum Sunken te ondersteunen, heeft de band veel terrein afgelegd.

Ze hebben voor een steeds groter wordend publiek gespeeld, groter en rumoeriger elke keer dat ze een stad binnenstormen en ze hebben opgetreden voor (en gefeest met) meer dan gastvrije massa's op festivals in de VS en Europa, waaronder Pitchfork, Lollapalooza, Reading & Leeds en Roskilde.

Tussen al deze actie door sloeg de groep in de zomer van 2015 een kamp op te midden van de eenzaamheid van een troebel meer in West-Massachusetts, waar ze op hun eigen voorwaarden konden experimenteren en opnemen in de warme woonkamer van het huis van een goede vriend.

Twin Peaks opnamen op reel-to-reel met de band die studiotrucs ter plekke leerde, en Twin Peaks wilde een LP maken die weerspiegelt hoe ver ze zijn gekomen en hoeveel van het leven er nog over is, erop vertrouwend dat ze een plaat zouden maken die ze zouden willen maken. wil horen.