Aha Shake Heartbreak heeft misschien de deuren van roem voor Kings of Leon opengeblazen, maar hun derde volledige album (genoemd naar een ministersconferentie van de United Pentecostal Church) zou het viertal uit Nashville rechtstreeks naar het hoogtepunt van rock and roll kunnen leiden. De plannen voor de drie gebroeders Followill en hun neef veranderen nauwelijks, en dat betekent producer Ethan Johns, een mengelmoes van muzikale invloeden en een kakofonisch ensemble van gitaar, bas en drums. Een trio meedogenloze rockers - "My Party", "Camaro" en het sarcastische "Charmer" - zullen degenen die bekend zijn met de blauwdruk van de Kings zeker tot bedaren brengen, maar er is rijping in de benadering van de band te horen, in verschillende van de 13 nummers opnemen. Reverb gitaar en zang en een "woo woo" refrein voegen een sinister aspect toe aan "Trunk", en "Knocked Up" laat een laissez-faire Caleb Followill zingen: "Het maakt haar niet uit wat haar moeder zei/Ze krijgt mijn baby. " De zeven minuten durende onthulling van het vaderschap waarmee het album begint, leidt naar het door U2 beïnvloede 'McFearless', een met reggae bespatte 'Ragoo' en de onstuimige Engelse blues van 'Black Thumbnail'. Het is een bedrieglijk element dat elke plaat altijd fris heeft achtergelaten, en deze keer heeft Kings of Leon balancerend op de rand van rockbekendheid. --Scott Holter