Bereid je voor op een verdraaide kijk op het klassieke verhaal, want Hans (Jeremy Renner) en Gretel (Gemma Arterton) zijn professionals geworden en verwerken het trauma van hun jeugdgevangenschap door huurheksen te doden. Maar wanneer de schijnbaar onstuitbare premiejagers hun match ontmoeten in een vijand die zo slecht is, zal het al hun training, wapens en moed vergen om te overleven.

Speciale kenmerken: The Witching Hours Van Amazon.co.uk Er vliegen te veel lichaamsdelen rond Hansel & Gretel: Witch Hunters om de tong te onderscheiden die bijna is afgeknaagd in de wang van zijn slimme uitgangspunt dat sprookjeshelden hebben opgegroeid tot woeste bovennatuurlijke huurlingen.

Jeremy Renner en Gemma Arterton lopen rond als 18e-eeuwse Avengers in leren uniformen, vervloeken een storm van moderne volkstaal en dragen een inventieve reeks historisch en mechanisch onmogelijke wapens zoals granaten, kruisbogen, tasers, machinegeweren en andere heksenwapens - massavernietiging doden. Het is natuurlijk allemaal een grote grap, en een die de film moedig en zonder een greintje ironie draagt.

Als je kibbelt over de hiaten in de verhaallogica of terecht verontwaardigd bent over het feit dat het script vaak een slappe puinhoop is, mis je het punt dat het allemaal bedoeld is als een hoop gewoon oud dwaas plezier. Na hun jeugdtrauma in het peperkoekenhuis, zijn de beroemde Duitse broers en zussen nu fulltime bezig met het doden van heksen, waarbij ze zichzelf verhuren aan dorpen die worden geteisterd door lelijke, kwaadaardige vrouwen die heel veel enge make-up dragen (Famke Janssen is de slechtste en engste) die voeden zich met de kinderen van de stedelingen.

Ze doen hun werk goed en de film laat geen gelegenheid voorbijgaan om het effect van hun fantastische arsenaal te laten zien met een overvloed aan vuurkracht, explosies, ingewanden en walgelijk cartoongeweld, waarbij onthoofding de meest favoriete methode van moord is door zowel de film als de titelpersonages. Als de laatste in de trend van revisionistische sprookjes vertellen, neemt Hansel & Gretel: Witch Hunters waar mogelijk de lage weg, maar het doet dit met een opgewekte geest, een vuile mond en het bovengenoemde gore in overvloed om een B te creëren. -filmziel die medelijden heeft met elke vorm van kritische overanalyse.

Het is ook best grappig. Er zijn verschillende geïnspireerde nonchalante momenten, zoals de vermissingsbriefjes die op de zijkanten van melkbussen van boeren zijn geslagen of de manier waarop Hans tijd moet maken voor insuline-injecties vanwege de overdosis peperkoek die hij heeft moeten doorstaan door de hand van de proto-heks die hij en Grietje ontmoet als kinderen. De art direction, garderobe en anachronistisch ontworpen rekwisieten die het verhaal voortstuwen, hebben allemaal een cool steampunk-ontwerpthema en maken de dwaasheid behoorlijk moeilijk te weerstaan.

Renner, Arterton en Janssen nemen de zaken niet al te serieus, en dat is prima, want wij ook niet. Dit is het Amerikaanse debuut van de Noorse regisseur Tommy Wirkola, die met zijn speelfilm Dead Snow uit 2009 dezelfde speelse, grove gevoeligheid brengt. Die ging over lang slapende nazi-soldaten die opstonden als zombies. Welk plezier! Het was een leeuwerik en een grap, net als Hansel & Gretel: Witch Hunters. --Ted Fry